Lieve allemaal,

Hier even een berichtje om te laten weten dat ik ok ben, ondanks dat ik zaterdag de hele dag in het door overstromingen getroffen Manila zat.

Het regende de hele dag al in Manila afgelopen zaterdag, maar we hadden niet echt door dat de overstromingen zo heftig waren. Toen we uit de mall liepen om naar huis te gaan liepen we wel tot onze enkels in het water en was het een heksenketel in het openbaar vervoer. Eenmaal in de overvolle bus naar DRT duurde het twee uur voordat we vertrokken. Iedereen vroeg zich af waarom het zo lang duurde, totdat we op de tv voorin de bus het laatste nieuws zagen. Noodsituatie uitgeropen in Manila, hevige overstromingen, etc. Jullie hebben het vast allemaal al gehoord. Heel bizar om in Manila te zijn en vervolgens het rampnieuws over Manila te zien... Kon het haast niet geloven. Verder hebben we eigenlijk weinig van de calamiteiten meegekregen. De enige hinder die we ondervonden was een vertraging van 12 uur. We hebben in de bus moeten overnachten en kwamen de volgende dag om 5 uur s ochtends op de markt in Angat aan, vanwaar we een tricycle naar Damascus hebben genomen. De mensen waren al volop bezig met het opzetten van de markt en dus hadden we de mogelijkheid om even wat eten te halen (het diner hadden we namelijk overgeslagen, we dachten wel thuis te kunnen eten...). Het was nog half donker en de stroom was uitgevallen door de tyfoon, dus waren alle kraampjes verlicht met kaarsen. Heel aparte sfeer zo supervroeg in de morgen... Onderweg in de tricycle zagen we wat de tyfoon in de buurt had aangericht: Omgewaaide bomen, ingestorte huizen, enorme rotsblokken op de weg. We moesten twee keer de tricycle uit omdat de weg vol lag met puin en bomen. Aangekomen op Damascus was het een grote ravage. Gelukkig geen ingestorte huizen of overstromingen, maar overal lagen takken en bladeren. We hebben het geluk dat we in de bergen zitten en zodoende geen last hebben van overstromingen. We hadden voordat we weggingen de luiken niet dichtgedaan, dus in ons huis was het ook een bende. Plassen water op de grond en al mijn boeken die ik op tafel had laten liggen waren kletsnat... Maar goed, niks vergeleken bij wat andere mensen hebben moeten doorstaan.

Gisteren was ik in Baliuag, een nabijgelegen dorp, waar de storm veel erger had huisgehouden. 73 doden en nog 11 vermisten... Ik zag vanuit de tweede verdieping van een schooltje de rivier die de overstroming had veroorzaakt. Vreselijk om te zien en te horen wat het natuurgeweld allemaal had aangericht.

Omdat er donderdag een nieuwe tyfoon wordt verwacht, is er geen school deze week. Voor de gezinnen wel spannend, omdat sommige in gevaarlijke gebieden wonen. Zo woont een meisje uit een van de DLC klassen tegen een heuvel aan, waar afgelopen weekend rotsblokken rakelings langs het huis vlogen.

Het enige waar we hier last van hebben is dat we al twee dagen geen electriciteit hebben. Ik kan nu even op de computer omdat er een generator heel hard naast me staat te razen. Verder is het op Damascus gelukkig tyfoon-proof, zolang we de luiken maar dichthouden. Misschien dat een aantal gezinnen hier nog wel komen schuilen...

Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs, Berber.

P.S. Bedankt trouwens voor al jullie reacties! Erg leuk!