Hallo allemaal,

Hier een tweede bericht vanaf de Filippijnen! Ik ben nu bijna twee weken op Damascus en begin zo langzamerhand een beetje te wennen aan het leven hier. Ik moet zeggen dat iedereen hier ontzettend hartelijk en lief. Ik voel me echt een onderdeel van de Damascus familie. Ze noemen me bijvoorbeeld ' Ate', wat oudere zus betekent. Voor mannen wordt 'Kuya' gebruikt. Afgelopen zondag zijn we naar de kerk geweest met z'n allen en dan voel je je echt een gezin als je zo samen de kerk binnenloopt. Hetzelfde gevoel had ik vandaag tijdens de graduation van de kok en twee jongens, waar ik heen ben geweest. Alledrie hebben ze een massage therapy course gevolgd, die vandaag werd afgesloten met een officiele diploma uitreiking. Met z'n allen kwamen we binnen en joelden we toen de drie jongens naar voren kwamen. Irene (andere NL vrijwilliger die vrijdag is teruggekomen van een vakantie) en ik moesten echter helemaal vooraan komen zitten. Wij, als foreigners, waren speciale gasten en kregen een speciale zitplek naast de burgemeester en andere belangrijke mensen. Het was ook de bedoeling dat wij in de rij gingen staan om alle deelnemers te feliciteren met hun certificaat. Dus heb ik vandaag iets van 200 filippijnse handen geschud, overkomt me niet elke dag.. Voor de drie jongens hadden we als soort van cadeau een hoed geknutseld (zo een die ik ook altijd voor de kinderen op Jettepet voor hun verjaardag maakte). Ze waren blij verrast!

Wat me opvalt is dat eten hier erg belangrijk is. Ik dacht dat ik altijd wel kon eten, maar de Filippino's spannen toch echt de kroon. Het ontbijt zit nog vers in de maag of er moet alweer een snack gegeten worden.Ze bedoelen dan (helaas) geen koekje of chocola of iets dergelijks. Nee, meestal is een snack een bak noodles, pasta, etc. Een uur later is het alweer tijd voor lunch. Tussendoor weer een 'hartige snack' om vervolgens met een volle buik aan het diner te beginnen. Helaas voor mij wordt hier enkel een rijst dieet voorgeschreven. 's Ochtends eet ik rijst (soms met vis, erg heftig op de vroege morgen (07.00) moet ik zeggen), als lunch weer rijst en het diner bestaat, je raadt het al, ook weer uit rijst. Als er geen rijst geserveerd wordt hebben de Filippino's in principe niet gegeten. Ze verbazen zich er dan ook over dat ik steeds van die, in hun ogen, muizebeetjes opschep. 'You eat more rice!' heb ik al vaak te horen gekregen.

Afgezien van het rijstdieet heb ik het prima naar m'n zin. Ik kijk m'n ogen uit en vind het heel bijzonder om hier op Damascus het land en de Filippino's te leren kennen. Afgelopen donderdag nam Nanay (betekent: moeder) Bessie me mee naar de markt om inkopen voor de keuken te doen. Samen met de kok en een chauffeur gingen we op weg (om 06.00!).Na ongeveer twee uur rijden arriveerden we op de markt. Eerst moest er uiteraard ontbeten worden. Ik zou het eigenlijk meer een diner noemen (groentestoofschotel, kip, bbq spies, soep en een hele bult rijst uiteraard). Met een goedgevulde buik de markt op. Wow! Overal mensen, kraampjes, kleuren, bedrijvigheid. Een heel andere wereld, waar eigenlijk alles verhandeld wordt: van dode kikkers tot nep havayanas en van puppie hondjes tot tweedehands kleding. En groot! Het leek net een dorp op zich. Ik werd overal mee heen gesleurd. Overtussen werd ik van alle kanten bekeken. De mensen daar zien niet zo vaak een (in hun ogen) grote, blanke dame met rossig haar. Ik voelde me soms net een attractie. Op de terugweg moest er nog het een en ander gebeuren. Nanay Bessie moest nog naar een condoleance. Aangekomen moest ik ook perse mee naar binnen. Tegen alle verwachting in was het een gezellige boel en kakelden alle dames vrolijk door elkaar. Allemaal vriendinnen van Nanay Bessie die erg in me geinteresseerd waren en waar ik eigenlijk hele leuke gesprekken mee heb gehad. Natuurlijk kreeg ik ook weer een groot bord rijst met een of ander prutje voorgeschoteld..pfff Hoeveel kun je eten op een dag. Dit bleek de snack te zijn, want we gingen onderweg ook nog eten in een van de enorme shoppingmalls die de Filippijnen rijk is.

Zondag heb ik voor het eerst in een tricycle gezeten, een van de meest gebruikte vervoersmiddelen op de Filippijnen. Het is een soort scooter met zijspan met vrolijke kleurtjes. Samen met Irene ben ik naar de markt in Anget (nabij gelegen dorpje) geweest. Het was net een tochtje met de achtbaan. Je vliegt soms alle kanten op en het hobbelt behoorlijk, maar het is voornamelijk erg leuk!

Afgelopen maandag was het een National Holiday en ben ik met de staff en de jongens naar de rivier geweest. Eerst een half uur lopen over kronkelweggetjes door rijstvelden, over een best wel hele hoge touwbrug over een rivier, door jungleachtige gebieden om vervolgens bij een wel heel mooie zwemstek aan te komen. Zoals je de subtropische Center Parcs-achtige zwemparadijzen in NL ziet, maar dan echt! Erg leuk om met de stroming mee te drijven en in een natuurlijk bubbelbad tussen de rotsblokken te chillen. Het is niet echt gepast om alleen bikini aan te hebben en daarom had ik een soort 'afzwem-outfit' aan. Dat het ineens begon te regenen bleek niemand te storen (waarom eigenlijk ook niet). Uiteindelijk ook weer teruggelopen in stromende regen. Ach ja, natte kleren had ik toch al.

Wat werk betreft ben ik ook al aardig op dreef. Ik observeer nu elke dag beide leerkrachten en na de lessen hebben we een gezamenlijke evaluatie over de lessen. We bespreken wat goed ging en wat misschien verbeterd kan worden. Ze willen graag tips van mij en maken dan vaak ook driftig aantekeningen als ik m'n feedback geef. Deze week hebben we samen het toetsrooster gemaakt voor het hele jaar. Er is niet echt een bestaand vastgelegd curriculum. De leerkachten bedenken vaak zelf wat of halen ideeen uit de algemene nationale kerndoelen voor Kinder en Preperatory (preschool onderwijs). Binnenkort ga ik deze kerndoelen omzetten in een lesprogramma, zodat er een vast curriculum komt. Aankomende dinsdag begin ik met het geven van workshops aan de leerkrachten, te beginnen met 'the general rules of teaching'. Het is de bedoeling dat ik vervolgens wekelijks een workshop geef over dingen waar de leerkrachten tegenaan lopen of meer over willen leren. Een van de leerkrachten heeft nogal een orde probleem, dus voor komende tijd genoeg te doen!

Maar vooralsnog is het eerst weekend. Morgen gaan we met de Damascus ladies naar Manila: naar de bios, ' malling' (waar shoppen mee wordt bedoeld, dat gebeurt hier alleen in een shoppingmall) en hoogstwaarschijnlijk ook weer veel eten...

Groetjes vanaf het Filippijnse platteland!

P.S. Foto's zal ik binnenkort ook weer plaatsen.