Lieve allemaal,

Hier het eerste berichtje van mij vanaf de Filippijnen! Zondagmiddag ben ik samen met Nienke uit Amsterdam vertrokken om aan ons grote avontuur te beginnen. We vlogen samen naar Hongkong, waar onze wegen zich scheidden. Zij nam het vliegtuig naar Cebu en ik vertrok naar Manila. Hier werd ik opgehaald op een speciale ophaalplaats (lees: weg met aan de ene kant letters van het alfabet waar de passagiers onder de beginletter van hun naam kunnen staan met aan de andere kant schreeuwende en zwaaiende Filippino's die de aandacht van de aangekomen passagiers proberen te trekken). Gelukkig stond er voor mij ook iemand te zwaaien en zo stapte ik in de auto en kon mijn Filippijnenavontuur beginnen. We moesten dwars door Manila om op de plek van bestemming te komen. Ik keek mijn ogen uit in de auto. Overal raasden felgekleurde jeepney's (typisch Filippijns vervoersmiddel: een tot bus omgebouwde jeep met allerlei versieringen) voorbij en toeterden alle andere auto's en bussen je bijna de oren van het hoofd. Regel: wie het hardst toetert of afsnijdt heeft voorrang. Voordat we de bergen ingingen, was het plan eerst te lunchen bij de ouders van Robert (de directeur van Damascus, die me ophaalde). Hier aangekomen heb ik mijn eerste Filippijnse eten gehad. Het zal de meeste niet verbazen, rijst! Maar gelukkig ook een heerlijke omelet, 'stewed pork' en overheerlijke tropische vruchten. Vervolgens gingen we op weg naar Damascus, mijn verblijfplaats. Onderweg keek ik wederom mijn ogen uit. We reden door een prachtige omgeving met rijstvelden, palmbomen en gekleurde huisjes. Het viel me op dat alles ontzettend groen was. Eigenlijk niet heel verwonderlijk hoorde ik later. Het had namelijk twee weken voordat ik kwam aan een stuk door geregend. Maandag was de eerste zonnige dag sinds tijden (heeft zo moeten zijn blijkbaar.. ). Uit eindelijk kwam ik redelijk uitgeput van de lange reis aan op Damascus. Damascus is oorsronkelijk een verblijfplaats voor drugsresidents waar ze traning krijgen om vervolgens de maatschappij weer in te kunnen. Sinds kort is er ook een schooltje opgericht waarin jonge kinderen uit arme gezinnen kleuteronderwijs kunnen volgen en waar ik komende tijd ga werken. Op het terrein bevindt zich ook een ' governance house', waar ik verblijf. Aangekomen op Damascus werd ik hartelijk ontvangen door de staff, de leerkrachten en de jongens. 's Avonds om 19.00 gingen we met z'n allen gezamenlijk eten. Er was minder goed nieuws omdat er twee jongens waren weggelopen, maar ook goed nieuws omdat er een nieuwe vrijwilliger van Filibata was gearriveerd (ik dus). Of ik wel even naar voren wilde komen om mezelf voor te stellen en om mijn werkzaamheden voor de komende vijf maanden toe te lichten. Een andere vraag was 'what's your talent? Show it'. Daar drong iedereen zo op aan met als gevolg dat ik met een enorme jetlag voor 30 mensen acapella een liedje stond te het zingen. Gelukkig kreeg ik een groot applaus...

Vandaag heb ik voor het eerst de kinderen gezien en meegelopen met de lessen. Wat een schatjes zeg! Gezegend met een stralende lach en gehuld in mooie uniformen beginnen ze de dag met een ontbijt. Vervolgens is het tijd voor ochtendgymnastiek en de begroeting van de leerkrachten. Dit keer ook ' Good morning teacher Burbur' (Berber is wat lastig uit te spreken). Het geheel wordt afgesloten met het zingen van het volkslied (ondertussen hijst een van de kinderen de vlag). Dan begint de schooldag, waarin ik vandaag gezellig heb meegedaan met alle activiteiten. Na de ochtend wilde de leerkracht gelijk feedback en tips voor verbetering. Ik heb overlegd en besloten eerst maar eens een weekje te observeren en te kijken hoe iedereen hier alles doet, voordat ik me daar mee bezig ga houden.

Vanmiddag hebben we een tripje met een busje gemaakt over slingerende bergweggetjes dwars door adembenemende landschappen. Uiteindelijk kwamen we op een marktje terecht, waar ik door iedereen aangestaard werd. Blanken zien ze namelijk niet zo vaak. En dan heb je aan mij wel een hele goeie.... Ik wilde een droogrek voor m'n was kopen op de markt. Vikay (een van de leerkrachten) begeleidde me door smalle steegjes volggepropt met etenswaren, kranten, snoep en noem maar op. Uiteindelijk kwamen we op twee vierkante meter terecht die was volgestouwd met wasmanden, schoonmaakmiddelen, klerenhangers en zo ook een droogrek.

Tot zover mijn belevenissen de eerste dagen. Zaterdag staat een tripje naar de rivier gepland met de staff en de jongens. Ik ben benieuwd!

Ik houd jullie op de hoogte!

Voor degenen die mij een kaartje oid willen sturen, mijn adres is:

Ik heb ook een nieuw Filippijns nummer: 639165771998.

Tot de volgende keer!

Liefs vanuit de Fillipijnse wereld,

Berber.